هیئت: مکان جهاد فی سبیلالله
هیئت، یک واحد جامعه است. جامعهای که بر محور مودت اهلبیت شکل میگیرد، محوری که در هیئتهای کوچک و بزرگ، مودت اهلبیت و هدایت به سمت اهداف اهلبیت را جانشین میکند. هیئتها از زمان ائمه شکل گرفتند و بعد از حادثه کربلا دور هم جمع میشدند. در یک موقعیت، امام صادق (ع) از یکی از راویانش میپرسد: آیا دور هم نشسته و صحبت میکنید؟ آیا مسائل ما را مطرح میکنید؟ به جواب مثبت میدهد که بله، همین کار را میکنیم؛ یعنی همین هیئتها. پس امام فرمایش میکنند: «من دوست دارم این مجالس را. قربان آن دل! من دوست دارم این مجالس را و امر ما را زنده نگه دارید…» یعنی راه ما را زنده نگه دارید، مکتب ما را زنده نگه دارید. در آن زمان، «زنده نگه داشتن امر اهلبیت» جزو سختترین و خطرناکترین کارها بود؛ یک جهاد عظیم بود. امام بزرگترین مبارزات را از ما مطالبه میکند. پس هیئت جای چیست؟ جای جهاد. هیئت، کانون جهاد است؛ جهاد فیسبیلالله، جهاد در راه احیای مکتب اهلبیت… هیئت، محل تبیین جهاد است… محل بیان مهمترین مفاهیم اسلامی و علوی، محل پاسخ به سؤالات. امروز جوانان ما سؤالات گوناگونی دارند؛ درباره سبک زندگی، مسائل اصولی و… سؤال دارند و سؤال کردن هم به جا است. سؤال باید مطرح شود و پاسخش باید در هیئتها باشد، در مراکز علم و معرفت؛ این، مغز و معنای هیئت است. هیئت باید به جهاد تمایل داشته باشد… جهاد یعنی تلاش در مقابله با دشمن، حرف بزنید و تبیین کنید برای خنثی کردن وسوسههای دشمن، میتوان جهاد کرد. امروز انبوهی از رسانهها در کارند؛ برای چه؟ برای تضعیف و تخریب افکار،